- нафақа
- [نفقه]а1. кит. харҷи рӯзгузаронии аҳли оила, хароҷоти ҳаррӯзаи аҳли оила; дар нафақаи касе будан дар таъминоти касе будан2. маблағе, ки моҳона мунтазам аз тарафи давлат ба кӯҳансолон ва шахсони мутобиқи қонун муддати муайян хизмат карда, ба маъюбоне, ки қобилияти корӣ надоранд ва ғ. дода мешавад: нафақа гирифтан, нафақа додан, ба нафақа баромадан, нафақаи пиронсолӣ, нафақаи шахсӣ, нафақа барои маъюбон
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.